Met de volumeknop op 30, zing ik zo hard ik kan mee. “Louise. For Louise, Loui-i-i-se, Louise, ooh, ooh, oo-oo-oo-ooh”. Zingend en springend sta ik in de woonkamer. Ik omhels mijn broertje. “Gefeliciteerd oom!”, kan ik nog net uitbrengen met tranerige oogjes. Dat deze dunne muurtjes maar enkel uit één gipsplaat bestaan, neem ik maar even voor lief. Vandaag is het feest. Niet zozeer omdat Jett Rebel zingt over zijn liefde, maar omdat ik zonet het fantastische nieuws heb gekregen tante te zijn geworden! En 3 keer raden hoe mijn kleine nichtje heet.. 😉
Eigenlijk is het heel bijzonder. Net op het moment dat mijn kleine broertje op bezoek is bij zijn grote zus, bevalt zijn andere grote zus van een kleine meid. Een gevoel van kippenvel bekruipt me. De liefde staat in verbinding. Wie had jaren geleden, na de vreselijke tijd van de echtscheiding gedacht dat alles nu om de liefde zou draaien. Dat ik tante zou worden en mijn kleine broertje oom. Wie had er gedacht dat mijn moeder oma zou worden en mijn vader opa. En wie had er gedacht dat dit allemaal in pure harmonie met elkaar zou gaan. Nu is het niet gek dat iemand tante wordt, of opa. Maar dan woon je zo ver weg en ben je toch zó dichtbij.
Met de telefoon in haar ene hand en de hand van de kersverse moeder in haar andere hand, staat mijn moeder ons te woord. Mijn broertje en ik luisteren aandachtig. Het kippenvel moment bekruipt me weer. Ik ben tante! Even pik ik een traantje weg. Daar waar ouders en kinderen toch zo ver weg van elkaar gescheiden zijn, hoeft er maar iets kleins te gebeuren om ze weer voor even harmonieus bij elkaar te brengen. Deze keer een kleine baby. Kleine Louise-Blue.