Staken voor een beter CAO

Mijn arme voeten. Gisteren op de BDBV geweest. Terecht vraag je je af wat deze bijzondere lettercombinatie betekent. Het impliceert in geen geval iets met Burger Debatteert Boven Verantwoording, of Bijzondere Dienst Belasting Vordering. Nee, wellicht dat dhr. Rouvoet deze wijze letters achter elkaar heeft geplakt om het tot een leuke rijmachtige brei te vormen. Deze letters staan namelijk voor Bestuurders-Dag Bestuurders-Vereniging. Tot op heden ben ik er niet achter waarom je een Bestuurders-Dag zou organiseren zonder Bestuurders-Vereniging. Lijkt mij, maar wie ben ik, dat je een Bestuurders-Vereniging nodig hebt, voor een Bestuurders-Dag te organiseren is. In ieder geval heeft het iets weg van een familiair congres. Wellicht met een iets te hoog broeder-zuster gehalte.

Al was de vertoning van Tweede Kamer fractievoorzitter dhr. Slob tijdens deze BDBV toch ook op zijn minst bloeddruk verhogend te noemen. Daar stond hij dan, 2 meter voor mijn neus met zijn perfect gekamde grijze haren en groene ogen mijn kant op gericht, ik zenuwachtig aan mijn bloesje trekkerig, het zweet klotsend onder mijn oksels. Ik probeerde met hem te praten, maar het ging niet! Mijn trillende stembanden, klamme handen en knikkende knieën stalen de show. Mijn rode en witte bloedplaatjes bleken ineens gefuseerd, mijn cellen waren niet meer dan een stelletje trampoline springende kikkerdrillen in mijn lijf. En alles wat ik dacht was; Arieeee! Arieeee!! Arieee jonge, wat goed om u te zien! Of, misschien had ik moeten zeggen; Ariee, kent u me nog? Wat trouwens imbeciel zou zijn, want waar zou hij me van moeten kennen. Of, misschien had ik gewoon moeten vragen om zijn handtekening. En een foto! Voor boven mijn bed…

Op weg naar een betere samenleving, met christelijke waarden en normen, zo luidde het centrale thema. Vol variabele workshops en lezingen van bekende en minder bekende fractieleden. Grote onderwerpen op deze enige echt BDBV waren natuurlijk de omstreden bezuinigingen, onze nieuwe partijvoorzitster Janneke Louisa en de (toekomstige) val van het kabinet. Al is dat laatste net zo omstreden als het eerste, als je het mij vraagt. Ondertussen liep de catering (o.a. ik!) de voeten uit het lijf. Waar dhr. Slob en dhr. Voordewind een mooie lezing gaven over de Wet Werken naar Vermogen, stond ik mijn pijnlijke, opgesloten voetjes liefkozende woordjes toe te spreken..

Na deze 10 uur durende werkdag bleek ik niet alleen mijn hersens te hebben overspoeld met informatie over de AWBZ en over de gemeenteraadsverkiezingen van 2014, ook mijn zweetklieren en mijn voeten bleken ineens meer te eisen dan mijn uurloon waard was.

Ik ga gewoon een rechtvaardiger cao vragen! Mijn voeten staken voor een beter cao. Zal dat wat zijn? Ik blijf gewoon op mijn plekkie zitten, doe mijn ding en kan meteen de theorie inzetten over de Wet Werken naar Vermogen. Welk vermogen? Het vermogen om te blijven zitten voor mijn bureau van 9 tot 5. Ik begrijp ineens waar kantoorwerk vandaan komt. Kantoormensen zijn mensen die non-stop actie voeren voor een rechtvaardiger cao! Vanaf vandaag ben ik één van hen; ik stem voor!